گیاه گلرنگ

گیاهی است یکساله،ارتفاع ان در حدود 65/0 متر کمی خاردار و منظره کلی ان بخصوصگلهایش شباهت با خارخسک دارد.برگهای آن بدون دمبرگ پهن و موجدار با دندانه های منتهی به خارهای ظریف است.رگبرگهادر سطح زیرین برگ برجسته و نمایان می باشد.گلهای ان منفرد در یک طبق کوچک لوله ای و زرد رنگ مایل به قرمز در انتهای شاخه گلدار ظاهرمی شود.میوه ان فندقه سفید رنگ که در قسمت بالای آن دسته ای تار نازک وجود دارد. در زمان های گذشته، مصریان برای رنگ کردن کتان و ابریشم از رنگ گلرنگ استفاده می کردند. همچنین نوعی پماد آیینی نیز داشتند که در مراسم مذهبی و برای چرب کردن مومیایی قبل از اتصال اجزای آن به کار می رفت که این پماد را با گلرنگ رنگین می کردند. از روغن دانه های گلرنگ نیز برای تسکین برخی زخم ها استفاده می کردند و این نشان می دهد این روغن دارای موادی است که احتمالا خواصی شبیه مسکن داشته است؛ البته ماهیت روغنی این ترکیب نیز باعث شده گذشتگان از آن به عنوان منبعی برای سوخت و ایجاد روشنایی استفاده کنند.

تنظیم قاعدگی و تسکین درد و ناراحتی‌های قبل از عادت ماهانه ازدیگر خواص گلرنگ است. گیاه گلرنگ خاصیت مسهلی دارد و مسکن است. در طب سنتی از این گیاه برای تقویت اعصاب استفاده می‌شود. گیاه گلرنگ به خروج بلغم از بدن کمک نموده و تعریق بدن را زیاد می‌کند. از خواص گلرنگ به صورت موضعی برای کاهش چین و چروک، اگزما، التهاب و قرمزی پوست استفاده می‌شود. ماساژ موها با گلرنگ و ماسک تهیه شده با گیاه و روغن آن باعث تقویت و شادابی موها می‌شود

طرز استفاده از گیاه گلرنگ

پیشینیه کاربرد گلهای گلرنگ بعنوان دارو چاشنی بسیار بیشتر از بکارگیری میوه های آن بعنوان دانه روغنی است. گلهای خشک گلرنگ در ترکیب انواع چای بکار می رود و دارای خواص دارویی، مسکن، محرک و ضد ورم معده است. از گلهای خشک گلرنگ بعنوان رنگ کننده مواد غذایی هم استفاده می شود. این گلها گاهی بعنوان تقلب در زعفران بکار گرفته می شوند. روغن میوه یا بذر از روغنهای گیاهی ارزشمند بوده و برای مداوای تصلب شرایین بکار می رود.